Crisis ristoteles’ onbewogen beweger
Protonen H bewegen niet waar ze niet zijn (Par-menides), elektronen zijn in een proton systeem een tautologie (Kierkegaard). En wij, in 3-D, weten niet hoe het subatomaire H als “Ding an sich” (Kant) eruit ziet. H zelf ook niet, en daarom is het proton H in “onze” 3-D wereld zijn eigen anti-afgeleide (reflectie coëfficiënt=1). ΔH/H is 1 als “onze” wereld het 3-D oppervlak is van een gesloten 4-D 3-Sphere. Dus als H=1 passeert ΔH onze 3-D wereld door inductie, simultaan van 2-naar 4-D en terug. De singulariteit H (fig.1) is Aristoteles’ onbewogen beweger die op tijd t=0 de 1-D anti-ruimte ltr(-)/C (1ml) schept maar daarin als inerte 4-D anti-energie door zwelling (18Cal=18ml) slechts na schier oneindig lange tijd kan terugkeren (Poincaré). De 4-D anti-energie recirculeert dan secundair als inerte 2-D drijvende kracht van 1/3C/30mC (factor 100!) anti-afgeleid door ‘ons’ 3-D oppervlak. We zijn dus een ongerijmde 3-D illusie, geprojecteerd vanuit een 4-D (18ml) en 2-D (1ml) Bijman.info~Site InfoWhoisTrace RouteRBL Check
